Museum aan de geldstroom

De opening van het MAS in mijn eigen stad mocht ik niet zomaar laten passeren. Voor Trends mocht ik de marketing en financiering van het museum eens toelichten. Ik interviewde daartoe de Antwerpse schepen van Cultuur Philip Heylen (CD&V).

Museum aan de geldstroom

Het is een architecturaal hoogstandje van 62 meter. Het gloednieuwe MAS in Antwerpen trekt bedrijven aan die er hun naam aan willen verbinden. “Dit museum staat voor innovatie, participatie en diversiteit. Het richt zijn blik op de wereld en vertelt universele verhalen. Welk bedrijf wil niet zo’n imago hebben?”, vraagt schepen van Cultuur Philip Heylen retorisch.

Lees verder in Trends, 12 mei 2011, p.108

Goed doel op een schoteltje

Foto: http://www.arnoldkarskens.com

Een vriendin van mijn neef Stef werkte voor CFP (het huidige Ondernemers voor Ondernemers) en zocht wat persbelangstelling. De vzw helpt bedrijven om ‘de juiste goede doelen’ te vinden om te sponsoren. Daar hebben lezers van Trends wel wat aan.

Goed doel op een schoteltje

Een goed doel steunen, oké. Maar als Vlaamse onderneming een ontwikkelingsproject in het Zuiden kiezen en opvolgen, dat is andere koek. Corporate Funding Programme (CFP) neemt al jaren die klus over en maakt de brug tussen ngo’s en de bedrijfswereld. “Ze leren veel van elkaar”, zegt coördinator Anne-Lise Passelecq.

Vaak storten bedrijven geld op de rekening van een grote ngo en daarmee basta, klus geklaard. Maximaal staat
hun logo in de sponsorlijst. Toch kiezen ook veel ondernemers voor een specifiek, kleinschalig ontwikkelingsproject met zichtbaar resultaat, bij voorkeur in hun eigen sector. Ze gaan voor een goed doel dat past bij
hun bedrijfsimago en geven er graag ruchtbaarheid aan. Ze willen garanties dat het project correct verloopt. “Dat alles vergt veel tijd en energie die bedrijven niet hebben. Het behoort niet tot hun corebusiness, dus neemt CFP die rol op”, zegt Passelecq.

Lees verder op http://trends.knack.be/economie/weekblad/articles/printarticle-2744251.htm

Kruisbestuiving in de groensector

De sociale economie bevindt zich op moeilijk terrein en krijgt wel eens kritiek te verduren van de reguliere economie. Ze zou met subsidies marktaandeel inpikken. In Gentbrugge werken beide samen. Zo kan het dus ook.

Kruisbestuiving in de groensector

Er is een pact in de Oost-Vlaamse groensector tussen de reguliere en de sociale-economiebedrijven. Ze verwijten elkaar geen concurrentievervalsing meer, maar gaan samenwerken. “De complementariteit haalt het van de verschillen”, zegt Dany Neudt, directeur van initiatiefnemer De Punt.

Een gespecialiseerde boomkapper uit een regulier bedrijf
kan zich op het snoeiwerk concentreren, terwijl een
werknemer uit de sociale economie de takken ruimt en het pad veegt.”

Dany Neudt is ervan overtuigd dat de sociale en reguliere economie elkaar aanvullen. Hij is algemeen directeur van De Punt, een bedrijvencentrum uit Gentbrugge dat in 2000 werd opgericht als een incubatiecentrum voor sociale economie. Het helpt bedrijven op te richten die sociaal kwetsbare doelgroepen werk verschaffen en in hun productie- en arbeidsproces duurzaamheid vooropstellen. De Punt stelde een eerste samenwerkingsprotocol voor tussen de sociale en reguliere economie.

Lees verder op http://trends.knack.be/economie/weekblad/articles/printarticle-2758330.htm

Doodgaan zonder poespas

“Ik wil geen praalgraf, da’s veel te groot, dat heb ik niet van doen. En voor een lijk, kost zo’n affaire te veel poen.” Dat zong Wannes Van de Velde zaliger. Een Nederlands bedrijf zag een markt in mensen die rustig, stil en simpel willen begraven worden. Dat mocht wel in Trends.

Doodgaan zonder poespas

Een begrafenis zonder complexen. Met Uitvaart Compact regelt het Nederlandse uitvaartbedrijf PC Hooft begrafenissen tegen een zachte prijs, online te bestellen. Sinds dit jaar ook in Vlaanderen.

“Bij het overlijden van een geliefde naar een begrafenisondernemer stappen is geen pretje. Je moet met een volstrekt onbekende man of vrouw alle details van de uitvaart doornemen, terwijl je het liefst van al met je verdriet in een hoekje zou gaan zitten.”
René Kaarsemaker, algemeen directeur van PC Hooft, geeft meteen aan waarom sommige mensen liever online een begrafenis bestellen bij Uitvaart Compact. Het bedrijf bestaat drie jaar en is sinds dit jaar ook in Vlaanderen actief.

Lees verder op http://trends.knack.be/economie/weekblad/articles/printarticle-2814151.htm

Vrouwen blijven te lang plakken

Via een vriendin kwam ik te weten dat Nick Deschacht aan de VUB gedoctoreerd was met een onderzoek naar de kloof tussen mannen en vrouwen in loopbaankansen. Zijn werkstuk bleek een knap wetenschappelijk onderzoek te zijn, met veel nuances en controle op allerlei schijnverbanden. Zoveel competentie zien, daar kan ik op kicken. En dan wordt de statisticus en ‘lijstjesman’ in mij wakker…

Vrouwen blijven te lang plakken

“Vrouwen lopen promoties mis aan het begin en het midden van hun carrière. Ze hebben meer last van sticky floors dan van een glazen plafond. Met quota voor vrouwen in de raad van bestuur los je de zaak niet op.” Nick Deschacht (HU Brussel) rekent in zijn doctoraat af met enkele mythes.

Lees verder in pdf Vrouwen loopbaankloof

Marketing met beestjes

In een gesprek met Dries Herpoelaert van Zoo Antwerpen verneem ik hoe je mensen nog kan boeien met beestjes in een kooi als er zoveel alternatieve recreatie is. Had wel een frisse kijk op de zaak.

Meer dan een leeuw achter tralies
“We willen zowel het aantal dagtickets en abonnees als de business to business verdubbelen tegen 2020.” CEO Dries Herpoelaert steekt de ambities van de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde Antwerpen niet onder stoelen of banken. Hij zet de authenticiteit en grandeur van Zoo Antwerpen, Planckendael, Serpentarium en de Koningin Elisabethzaal in de verf.

Lees verder in http://trends.knack.be/economie/weekblad/articles/printarticle-2917107.htm

Ziek van de sleur

Het langdurig ziekteverzuim is de jongste jaren fors toegenomen, vooral bij oudere werknemers. Ook het kort verzuim blijft pieken. Niet-gemotiveerde medewerkers zijn vaker ziek, maar ze haken vooral af als ze het gevoel hebben dat alles boven hun hoofd wordt beslist. Vaak moeten zij opdraaien voor jonge collega’s met ouderschapsverlof of tijdskrediet.

Lees verder in http://trends.knack.be/economie/weekblad/articles/printarticle-2908003.htm

Helaas geen naaktkalender

Jammer genoeg werd ik niet uitgenodigd voor de presentatie van de naaktkalender van Pirelli, met afterparty. Ik moet vrede nemen met een artikel over een jaarverslag.

Kunstig geschikte cijfers
Het jaarverslag laten opvrolijken door een graphic designer en vier schrijvers. Met dat idee verbindt Pirelli creativiteit met economie en maakt het droge kost toegankelijk. In één beweging zet het merk zijn hippe imago nog eens in de verf.

Onze mannelijke lezers hadden wij graag met verantwoord bloot dit artikel in gelokt, maar deze bladzijden gaan niet over de begeerde Pirelli-kalender, dat icoon in de wereld van vrouwelijke naaktfotografie.

Ditmaal nam de autobandenfabrikant zijn jaarverslag onder handen. Dertig illustraties van de Nederlandse graphic designer Stefan Glerum en schrijverscommentaar van de Britse fotograaf-journalist William Least Heat-Moon, de Spanjaard Javier Cercas, de Duitser Hans Magnus Enzensberger en de Argentijn Guillermo Martínez moeten de kurkdroge kost verteerbaar maken, de kelen smeren voor cijfers en tabellen. Van een hapje jaarverslag Pirelli mag niemand nog een stoflong krijgen.

Lees verder in pdf Pirelli

Die ochtend in de buurtwinkel

In tien jaar tijd is in België een vijfde van de krantenwinkels verdwenen. De winstmarges zijn te klein en de verkoop gaat achteruit. “Het aanbod moet verruimen. De dagbladhandels moeten buurtwinkels worden”, zegt Luc Ardies, directeur van Unizo Distributie.

Lees verder in Krantenwinkels

Een bloementuin in de woestijn

Voor Trends mocht ik Johan Winters interviewen. Hij is tuinarchitect in het Midden-Oosten en legt tuinen aan voor de rijkste oliesjeiks. Apart wereldje, moet ik zeggen.

Sprookjes van 1001 tuin

“‘Hoogheid, dat gaat niet’ is geen optie.” De Limburgse landschapsarchitect Johan Winters werkt bijna 30 jaar voor de royalty uit het Midden-Oosten en staat van niks meer te kijken. “De tuin van de kroonprins van Dubai moest ik zo ontwerpen dat hij van het dak van zijn villa in het zwembad kon duiken.”

Een kunstmeer in de woestijn, dat benadert de utopie. Het water verdampt aan zes liter per vierkante meter per dag, waanzin.” Maar voor sjeik Mohammed Bin Rashed el Maktoum, de emir van Dubai, deed Johan Winters wat onmogelijk was. Na decennia ervaring met koninklijke hoogheden in het Midden-Oosten heeft de Limburger zijn normen aangepast, zijn grenzen verlegd. Een tuin aanleggen voor een oliehoogheid is wat anders dan een haag knippen.

We hebben het hier over een prestigeregio waar de wereld in het klein, The World, in de Perzische Golf wordt opgespoten. Zodat elke prins zijn continentje kan kopen, Monopoly in het mulle zand.

Lees verder in http://trends.knack.be/economie/weekblad/articles/printarticle-2954518.htm