Even snel een zoet verhaaltjeEen supermarktbediende gaat na zijn gedwongen ontslag weer studeren, wordt opgenomen in een scooterbende, door the hottest motor chick gerestyled en slaat nog even zijn sexy docente aan de haak. Met Larry Crowne wil Tom Hanks ons een zoete American Dream doen slikken, maar hij smeert nauwelijks onze keel. Zijn scenario is goedkoop en lui.
‘To be part of our team, say something patriotic’, beveelt de leider van het scooterteam ironisch. ‘We’ll get back to you after the break’, antwoordt duts Larry Crowne met een verrassend goed gevoel voor humor. De oneliner deed ons lachen, maar de grap is wrang. Ze moet Larry Crowne een rebellie aanmeten die de prent nooit hardmaakt.
Regisseur Tom Hanks schopt zogezegd tegen managementschenen en zet graag de hardvochtigheid van de elite in de verf, maar zijn zoethouder van een film sust meteen het werkvolk dat hij beweert te bejubelen. Die zal weer alles bij het oude laten. Met een glimlach naar de fabriek, Temazepam in de brooddoos. Deze proteststem klinkt georkestreerd en vals. Tom Hanks is een working class hero van horen zeggen. Hij vertelt verhaaltjes voor het slapengaan. Dankzij dit soort leugens kapen de Dardennes prijzen voor het echte werk, met films die tonen dat sommige mensen echt geen keuze hebben, in de miserie blijven ploeteren.
In hoofde van Hanks is het leven duidelijk maakbaar. Larry Crowne fronst na zijn ontslag één wenkbrauw en gaat onversaagd studeren. De veertiger die net nog winkelkarren duwde, wordt de primus internationale economie en overbluft al zijn klasgenoten in een cursus spreken voor publiek. Een bloedmooie klasgenote (Gugu Mbatha-Raw) ontfermt zich zonder enige aan- of inleiding over deze duffe dude, neemt hem zonder verpinken op in haar scooterbende en restylet zijn hele huis en kledinglijn. Waarom? Geen idee. Waar leidt dit heen? Nergens. De film loopt bijna op zijn einde wanneer Larry ook zijn docente Mercedes Tainot (Julia Roberts) inpalmt, het gaat allemaal vanzelf. Gelukkig stopt de film op tijd, of Larry was beslist directeur geworden in de multinational die hem de deur wees.
Tom Hanks doet geen moeite of is niet in staat om zijn verhaal geleidelijk op te bouwen. Zijn scenario is van een tergende gemakzucht, het hangt met losse eindjes aan elkaar. Het schabouwelijke verhaal doet enkel dienst als platform voor een mop links en rechts en veel zelfbevlekking door de regisseur-acteur. Tom Hanks doet Forrest Gump nog eens lichtjes over. Hij speelt de held in zijn eigen story en laat zich omringen door has been en will be mokkels. Hopelijk heeft hij zich kostelijk geamuseerd. Wij niet.
Johan De Crom 